Download new Track Mohsen Chavoshi
محسن چاوشی تیتراژیکی از برنامههای تحویل سال صداوسیما را خوانده است.
گراتومیک – محسن چاوشی تیتراژ برنامه بهارِجان، ویژه برنامهی سال تحویل ۹۸ در شبکه ۵ را با شعری از حافظ خواند.
این قطعه که «ناوک» نام گذاری شده که ۲۹ اسفند برای اولین بار از شبکه ۵ سیما پخش شد.
Download new Track Shahram Shokouhi
بازگشت دوباره از رشت
گراتومیک – شهرام شکوهی خواننده موسیقی پاپ پس از مدتها دوری از اجراهای زنده، فصل جدید کنسرت های خود را از شهرستان رشت آغاز می کند.
شهرام شکوهی خواننده موسیقی پاپ که طی ماههای اخیر فعالیتهای کمی در حوزه اجرای زنده داشته است، روز شنبه سوم فروردین ماه سال ۹۸ تازهترین کنسرت خود را در شهر رشت استان گیلان برگزار میکند.
این خواننده موسیقی پاپ که طی ماههای گذشته فعالیت بسیار کمی در عرصه اجراهای زنده داشته است ساعت ۲۱ روز شنبه سوم فروردین ماه سال ۹۸ اولین کنسرت سال جدید خود را در تالار نمایشگاه بین المللی رشت برگزار میکند. وی در این کنسرت ضمن اجرای قطعاتی از آلبومهای «مدارا»، «کولی عشق» و «تا نفس هست» به اجرای تعدادی از آثار جدیدش نیز میپردازد.
شکوهی که در نیمه دوم سال ۹۷ غیر از تولید چند تک آهنگ فعالیت چندانی در عرصه اجراهای زنده نداشت، اواخر مرداد ماه سال ۹۷ بود که به وعده خود برای برگزاری کنسرت با بلیتهای ارزان قیمت عمل کرد و کنسرتی را با قیمت بلیتهای ۴۰ تا ۶۰ هزار تومان در تالار بزرگ وزارت کشور روی صحنه برد.
وی تابستان امسال در نشست خبری پیرامون این موضوع توضیح داده بود: برنامه ریزی ما برای فروش بلیت کنسرتها میانگین قیمت ۵۰ هزار تومان است که قطعاً از ۷۰ هزار تومان بیشتر نمیشود و طرفداران مطمئن باشند قسمت اعظم سالن وزارت کشور بلیتهای ۵۰ هزار تومانی خواهد بود، البته می دانم پس از اینکه این تصمیم اجرایی شود، من مورد عنایت و توجه همکاران عزیزم قرار خواهم گرفت اما این تصمیمی است که گرفته شده و فقط هم شامل قیمت صندلی سالن میشود.
گرچه پس از برگزاری کنسرت تابستان از محافل خبری شنیده شد که دور تازه فعالیتهای شکوهی در تهران و سایر شهرستانها از سرگرفته میشود اما در عمل چنین اتفاقی نیفتاد و این خواننده پرطرفدار طی سال ۹۷ تبدیل به یکی از کم کارترین هنرمندان عرصه موسیقی پاپ شد.
Download new Track Behrooz Safarian
در آخرین جمعه سال نشست دیگری از مجموعه نشست های کانون ادبی زمستان با مدیریت سجاد عزیزی آرام برگزار شد که شامل قسمت های مختلفی بود.
گراتومیک – در این جلسه از کانون ادبی زمستان، شعرا و ترانه سرایان مطرحی نظیر: دکتر رادفر، بیژن ارژن، امید صباغ نو، استاد سلمانی، عباس سجادی، احسان افشاری، علی ایلیا، هوشنگ چالنگی، سعید دبیری، حمید چشم آور، صابر قدیمی، مجید معارفوند، عمران میری به شعرخوانی پرداختند. همچنین چهره های سرشناس دیگری مثل کیان قدم، داریوش تقی پور، داوود رحمت اللهی و نیکان به عنوان مهمان در این برنامه حضور داشتند.
با رسیدن به بخش تقدیر از بهروز صفاریان، محمد اصفهانی در خصوص وی گفت:« بهروز رهبر ارکستر من بوده و آنچه در خصوص او می توانم بگویم این است که پای کار می ایستد و جنبه های مادی کار برایش اولیت نیست. تنظیم های او در مرحله میکس به اصطلاح خوش میکس است و خوب صدا می دهد.
محسن رجب پور تهیه کننده موسیقی گفت: زمان زیادی است بهروز را می شناسم. او علاوه بر تکنیک بر پایه احساس هم کار می کند و جامعه شناس خوبی هم هست. سال های فعالیتش را رصد کنید می فهمید در هر زمان چقدر از دیگران جلوتر بوده و خوشحالم در میانسالی از او تقدیر شد نه در روزهایی که با ویلچر یا عصا روی صحنه بیاید. به نظر من بهروز به حق خودش نرسیده است. سپاسگذارم از امثال بهروز ها که برای موسیقی کشور زحمت کشیده اند.
پس از رجب پور نوبت به مهرداد نصرتی رسید تا درباره صفاریان بگوید و گفت: همیشه برای من الگو بوده و همیشه چند سال از موزیسین های هم دوره اش فاصله دارد. عباس سجادی نیز با ابراز خوشحالی از این برنامه عنوان کرد: به نظر من بهروز گنجینه موسیقی است و نگاهش به افق های دور است. عبدالجبار کاکایی با اشاره به رابطه اش با بهروز صفاریان گفت: من یک شاعر بودم و اولین رفیق من در عالم موسیقی بهروز صفاریان است. ذهنم در غزل بود و فکر می کردم کسی بهتر از خودم نمی تواند کارهایم را دکلمه کند یا بخواند. با شنیدن قطعه کبوتر وارد دنیای ترانه شدم که او تنظیم کرده است و فریدون خوانده. آرش نصیری در خصوص وی گفت: من به عنوان خبرنگار با همه اهالی موسیقی رابطه خوبی دارم و بهروز کسی است که همه موزیسین ها او را قبول دارند. همیشه به روز بوده و موسیقی اش هیچ وقت کهنه نمی شود.
در آخر مهدی مقدم با تشکر از دعوتش گفت: من یکی از افرادی هستم که با شنیدن آثار بهروز صفاریان به موسیقی بیشتر علاقه پیدا کردم و تصمیم گرفتم این شغل را ادامه دهم. برای من افتخاری است که در کنار اساتید روی صحنه هستم.
در نهایت بهروز صفاریان پشت تریبون ایستاد و گفت: قبل از هر چیزی از خدا ممنونم برای این سال های کاری و پس از خداوند از مادر و پدرم تشکر می کنم. با خواننده هایی کار کردم که موفق شدیم در کنار هم جریان ساز باشیم. خوشحالم در جایی هستم که افرادی که خیلی برایم اهمیت دارند این بینش و نگاه مثبت را روی کار من دارند. در کانون ادبی زمستان هستیم و می خواهم بگویم که قبلا موسیقی به تنهایی وجود داشت و فارغ از کلام. تاثیر و رسالت خود را هم انجام داد. وقتی کلام به آن اضافه شد محتوای دیگری گرفت و بار فرهنگی و تربیتی شکل گرفت. ورود کلام تفکرات آدم ها را جا به جا می کرد. در حال حاضر کارهای ماندگار زیادی داریم. این اضافه شدن در این اواخر آفتی را برای این موضوع ایجاد کرده که می خواهم خواهش کنم از همه نشست های ادبی که سایه خود را روی موسیقی نگه دارند و تجربه های بزرگان به جوان ترها برسد تا این آفت از موسیقی کم شود. برای خلوت آدم ها زیاد کار تولید نمی شود و آثاری که شنونده را به تفکر وادار کند زیاد نمی شنوم. در آخر از شما تشکر می کنم.
این برنامه چهار بخش موسیقایی داشت که در بخش اول آن محمدرضا مقدم پشت پیانو نشست و به نواختن و خواندن پرداخت. در بخش دوم افشین سیاهپوش به درخواست سجاد عزیزی قطعه ای را اجرا کرد و در بخش پایانی این جلسه، امیرعظیمی پشت میکروفون قرار گرفت. گفتنی است در پایان بخش بزرگداشت بهروز صفاریان، محمد اصفهانی با همراهی صفاریان به اجرای موسیقی پرداخت.
لازم به ذکر است در بخشی از این برنامه از ادکلن«Mr Winter» نیز رونمایی شد.
Download new Track Masih
«مسیح و آرش» در صدر فهرست پرفروشهای سال ۹۷
گراتومیک – با رسیدن به روزهای پایانی سال، آخرین کنسرتهای گروهها و خوانندگان مختلف در حال برگزاری است و با بسته شدن پرونده اجراهای سال 97، ماراتن رقابت بین هنرمندان موسیقی به ویژه در حوزه موسیقی پاپ نیز پایان مییابد.
با تسهیل شرایط برگزاری کنسرت، دههی 90 را باید سالهای رونق برگزاری کنسرت در کشور دانست. در حال حاضر، چهار سالن اصلی در تهران میزبان کنسرتهای بزرگ موسیقی پاپ هستند که غیر از ایام سوگواری و ماههای محرم، صفر و رمضان، در بیشتر شبهای سال حداقل در دوتای آنها کنسرتهای خوانندگان سرشناس پاپ برگزار میشود. تالار وزارت کشور (با ظرفیت تقریبی 3000 نفر)، سالن میلاد نمایشگاه بینالمللی تهران (با ظرفیت تقریبی 2100 نفر)، سالن همایشهای ایرانیان (با ظرفیت تقریبی 1800 نفر) و سالن مرکز همایشهای برج میلاد تهران (با ظرفیت تقریبی 1800 نفر)، در شبهای مختلف پذیرای هنرمندان گوناگون و علاقهمندان آنها هستند.
امسال نیز مانند سال گذشته، علاوه بر چهرههای باسابقه، چهرههایی که در سالهای اخیر به عرصهی برگزاری کنسرت موسیقی پاپ وارد شدهاند سهم قابل توجهی در اجراهای زندهی این سال داشتهاند. با توجه به اینکه کنسرتهایی که در تهران برگزار میشوند به دلیل سهولت در دسترسی به تعداد سانسها و ظرفیت سالنها، نمونهی آماری خوبی برای بررسی میزان فروش خوانندههای پاپ به حساب میآیند، در ادامه به بررسی تعداد اجراهای هنرمندان موسیقی پاپ در تهران در سال 1397 پرداختهایم.
«مسیح و آرش» که درست یک سال پیش اجراهای زندهی خود را با 8 سانس کنسرت در سالن وزارت کشور آغاز کردهاند، با برگزاری 53 سانس کنسرت در تهران و میزبانی از حدود 120 هزار نفر مخاطب، پرفروشترین خوانندگان پاپ سال 1397 بودهاند.
«بهنام بانی» دیگر خوانندهی پرطرفدار موسیقی پاپ که از تابستان سال گذشته اجراهایش را آغاز کرده، با میزبانی از حدود 105 هزار مخاطب طی 54 سانس اجرا، در جایگاه دوم این رتبهبندی قرار گرفته است.
«محسن ابراهیمزاده» که در سال 97 اجراهای متعددی در شهرستانهای مختلف کشور داشته، با برگزاری 50 سانس کنسرت و میزبانی از حدود 93 هزار نفر، در شهر تهران نیز پرفروش بوده و در رتبهی سوم جای گرفته است.
«محسن یگانه»، 10 سال پس از آغاز فعالیت رسمی، همچنان در سطح اول موسیقی پاپ مانده و خوانندهای پرفروش است. او در سال 97 با برگزاری 46 سانس کنسرت، از 87600 نفر در تهران میزبانی کرده است.
«ماکان بند»، گروهی موفق که مخاطبین تینایج را به عنوان جامعهی هدف خود در نظر گرفته، طی 36 سانس از حدود 74400 نفر از آنها میزبانی کرده است.
«امید حاجیلی» موزیسین باسابقهای که در عرصهی خوانندگی نیز موفق بوده و به برگزاری اجراهای شاد و پرانرژی معروف است، با برگزاری 28 سانس و میزبانی از حدود 58800 نفر، یکی دیگر از خوانندگان پرفروش سال 1397 در پایتخت بوده است.
«علیرضا طلیسچی» علیرغم اینکه فعالیت موسیقایی خود را تقریباً همزمان با چهرههایی چون محسن یگانه و محسن چاوشی آغاز کرده، اما پس از طی فراز و نشیبهای فراوان و در یک سال اخیر توانسته نام خود را در میان خوانندگان تراز اول پاپ بگنجاند.
قدیمیها همچنان در صحنه
رضا صادقی، گروه سون، محمد علیزاده، فرزاد فرزین، احسان خواجهامیری و بابک جهانبخش از جمله خوانندگان نسل قبلی موسیقی پاپ هستند که همچنان در عرصه اجراهای زنده موسیقی پاپ صاحب جایگاه قابل ملاحظهای هستند.
از میان چهرههای جدیدتر موسیقی پاپ، امیرعباس گلاب، شهاب مظفری، هوروشبند، پازلبند، مهدی جهانی و اشوان، کنسرتهای متعددی در تهران برگزار کردهاند.
ورود تازهنفسها به بازار
بابک مافی، حمید هیراد، علی یاسینی و ایوانبند، چهرههایی هستند که امسال نخستین کنسرتهایشان را برگزار کردهاند. همچنین فرزاد فرخ با اجرا در آخرین ساعات 29 اسفندماه در جزیره کیش، خوانندهی دیگری است که کنسرتهایش را در سال 97 آغاز میکند. سینا درخشنده نیز 5 فروردین ماه با اجرا در بندرعباس، نخستین کنسرت خود را تجربه خواهد کرد.
Download new Track Alireza Ghorbani
قربانی قطعاتی از آلبوم “فروغ” و “سودایی” و چند قطعه دیگر را اجرا خواهد کرد.
گراتومیک – علیرضا قربانی خواننده موسیقی ایرانی با همراهی گروه “آهنگ اشتیاق” برای چندمینبار در فرانسه روی صحنه خواهد رفت.
اولین اجرای این گروه ٢٢ مارس مصادف با دوم فروردین ماه در استراسبورگ برگزار خواهد شد و سامان صمیمی (کمانچه)، زکریا یوسفی (سازهای کوبهای)، پویا سرایی (سنتور) و میلاد محمدی (تار) در این اجرا روی صحنه خواهند رفت.
همچنین اجرای دوم این گروه، ٢٣ مارس مصادف با سوم فروردین در تالار اصلی کتابخانه ملی فرانسه خواهد بود و قطعاتی از موسیقی ایرانی در شهر پاریس شنیده خواهد شد.
قربانی در این دو اجرا قطعاتی از آلبوم “فروغ” و “سودایی” و چند قطعه دیگر را اجرا خواهد کرد. این در حالی است که بداههنوازی، ساز و آواز نیز بخشهایی از این اجراها را به خود اختصاص خواهد داد.
Download new Track reza yazdani
رضا یزدانی (خواننده موسیقی پاپ) در صفحه شخصاش از عادل فردوسی پور حمایت کرد و نسبت به عدم پخش برنامه «نود» واکنش نشان داد.
گراتومیک – رضا یزدانی (خواننده موسیقی پاپ)، مانند دیگر هنرمندان که از روز گذشته پستهایی را در حمایت از عادل فردوسیپور و برنامه نود منتشر کرده بودند، با انتشار فیلم و یادداشتی از این مجری حمایت کرد.
متن این یادداشت به شرح زیر است:
«با هر دوشنبه اشک میریزم
کی گفته دیوونگی حد داره
نیستی بگی خیلی دوسم داری
نیستی بگی امشب نود داره
بی تو که چیزی مثل سابق نیست
رفتی و با تو دلخوشی رفته
رفتی و تیکه تیکه قلبم
جا مونده بین روزای هفته»
Download new Track Gamno
خلاصه داستان سریال : «زندگی قانونهای زیادی داره. ولی به نظر من مهمترینش اینه که راحت، نه بگی و هیچوقت از نه گفتن نترسین. موافقین؟ نه؟»
گراتومیک – تصویربرداری سریال «زیر همکف» در میدان ونک به پایان رسید و صداگذاری و ساخت موسیقی کار توسط امیر شریفی و بهنود یثربی شروع شده رضا جودی تهیهکننده سریال «زیر همکف» با اشاره به اینکه از زمستان تصویربرداری این مجموعه در تهران آغاز شده گفت: پیشبینی کرده بودیم که تصویربرداری کار تا اردیبهشتماه سال ۹۸ ادامه پیدا کند اما تصویربرداری «زیر همکف» اواخر هفته گذشته در میدان ونک به پایان رسید.
وی افزود: تدوین مجموعه نیز در مراحل نهایی قرار دارد و صداگذاری و ساخت موسیقی توسط امیر شریفی و بهنود یثربی آغازشده است. این تهیهکننده تاکید کرد: مراحل فنی سریال تا یک هفته آینده به اتمام میرسد و برای پخش آماده میشود. البته زمان آن هنوز مشخص نیست. سریال «زیر همکف» که در ابتدا با عنوان «چندراه» کلید خورد، به نویسندگی مهدی حمزه و احسان لطفیان برای گروه فیلم و سریال شبکه یک سیما به کارگردانی بهمن گودرزی و تهیهکنندگی رضا جودی ساخته میشود.
در خلاصه داستان «زیر همکف» آمده؛ «زندگی قانونهای زیادی داره. ولی به نظر من مهمترینش اینه که راحت، نه بگی و هیچوقت از نه گفتن نترسین. موافقین؟ نه؟»بازیگرانی چون؛ هومن شاهی، خاطره حاتمی، بهادر مالکی، عزتالله مهرآوران، محمود جعفری، نادر داهیم، پریسا مقتدی، یزدان فتوحی، ویدا جوان، پریسا گل دوست، نگین معتضدی، سامان دارابی در سریال بازی میکنند.
بیشتر بخوانید:
پیام چهرههای معروف برای برد امیر علی اکبری +تصاویر
سایر عوامل «زیر همکف» نیز عبارتاند از؛ فریبرز سیگارودی مدیر تصویربرداری، رضا بختیاری نیک مدیر برنامهریزی و دستیار اول کارگردان، محسن دارسنج طراح چهرهپردازی، آبتین برقی طراح صحنه، جواد مقدس صدابردار، زهرا صمدی طراح لباس، وحید مرادی مدیر تولید، یوسف آقایی مدیر تدارکات، رضا گوگانی تصویربردار، حامد حسنوند و شایان سیگارودی دستیار اول تصویر، شایان سیگارودی مجری نور، آرش خرمی و فرهاد جمالی دستیاران تصویر، مهران شهرآشوب، ایمان فرزانی گروه کارگردانی، مارال فتحی منشی صحنه، مسعود رئیس الساداتی و نسرین حاجیزاده مجریان گریم، مهدی سنگی و جواد بهبودی دستیاران صحنه، سیاوش عطا خانی و حوری شفیعیون دستیاران صدا، مرضیه نیادی دستیار لباس، مهدی جودی تدوین، آریا اردستانی دستیار تدوین و صداگذاری، سمیرا بختیاری عکس، علیرضا ابویی تصویربردار پشتصحنه، شهابالدین نجفی جلوههای ویژه بصری، ابراهیم تفرشی و رضوان کوثری مهر امور مالی، ترانه سرخوش امور دفتری، بابک الفت، محسن ظفری بهادر مرادی دستیاران تدارکات، مجتبی نادری و رامین اسمعیل زاده همیاران تدارکات، محمد رحیمی، علیرضا ورزیده، فتح الله نصراللهی، رضا فلاح، بهزاد اسبقی، حسن یاری، هادی احمدوند، سیامک الفت، امیر قاسم زاده حمل و نقل.
Download new Track Majid Akhshabi
مردم بیحوصله شدهاند/ روند ممیزیها اساسا دچار اشکال است
گراتومیک – مجید اخشابی درباره تاثیر ممیزیهای وزارت ارشاد بر کیفیت موسیقی میگوید: روند ممیزیها اساسأ دچار اشکال است. ممیزی باید منجر به تولید آثار باکیفیت شود و جلوی تولید آثار سخیف و نازل را بگیرد که اینگونه نیست.
مجید اخشابی، نوازنده سنتور و خواننده موسیقی پاپ است که علاوه بر تولید و انتشار تکآهنگهای متعدد، تیراژ سریالهایی چون «همراز»، «محله بندهنواز»، «مسافری از هند»، «خانه به دوش»، «متهم گریخت»، «گمگشته» را خوانده است. اخشابی طی سالهای فعالیتش، علاوه بر مسئولیتهای مختلف، عضو شورای کارشناسی موسیقی شهرستانها، شورای مرکز موسیقی، شورای موسیقی شرکت سروش، شورای طرح و برنامه مرکز موسیقی صداوسیما و عضو کمیته تألیف کتب درسی هنرستانهای هنرهای زیبا نیز بوده است. مجید اخشابی که در زمینه تحقیق و پژوهش و تالیف کتاب نیز فعال است، طی گفتوگویی درباره چند و چون فعالیتهایش توضیح داد و از وضعیت فعلی موسیقی و کاستیهای آن گفت.
شما بر خلاف بسیاری از همنسلانتان همواره پرکار هستید و به طور معمول ماهی یک تکآهنگ را منتشر میکنید. درباره روند فعالیتهایتان کمی توضیح دهید.
من در زمینه موسیقی آموزش دیدهام و تحصیلات آکادمیک من نیز در زمینه موسیقی است و در حوزههای مختلفی چون اجرا، تولید، آموزش و مباحث کارشناسی مشغول به کارم و در زمینه تألیف و نگارش آثار مکتوب نیز فعال هستم. زمانی که حرفهام موسیقی است، فعالیت در این عرصه را به صورت جدی دنبال میکنم و همواره به کسب تجربه میپردازم و قاعدتأ تمام تجربیاتی که در حوزه موسیقی به دست آوردهام تا سالهای سال به کارم خواهند آمد و تلاشم این است که روز به روز با تجربهتر عمل کنم؛ زیرا برای افراد حرفهای این فرمول که بیایند و یک شبه دیده شوند و بعد هم خداحافظی کنند اعمال نمیشود و کاربردی ندارد. به هرحال موسیقی حرفهای با زمینههای فان و وجود چهرههای یک بار مصرف و یک شبه زمین تا آسمان متفاوت است.
طی این سالها در عرصه موسیقی پاپ چه روندی را طی کردهایم و نگاه آسیبشناسانه شما نسبت به این مقوله چیست؟
عوامل بسیاری دست به دست هم دادهاند تا کیفیت موسیقی تا این حد افت کند. در وهله اول موزیسینهایی که در خیلی از موارد نمیتوان نام آنها را موزیسین گذاشت و بیشتر دستاندرکاران تولید به حساب میآیند، واقعأ از دانش و سواد کافی برخوردار نیستند و اگر نگاهی به سوابق آنها بیندازیم، خواهیم دید که اغلب آنها آموزش ندیدهاند و دوره خاصی را نگذراندهاند! این افراد به صورت دست و پاشکسته به موسیقی میپردازند و به مدد وجود فضای مجازی، حاشیه، آرایشهای ظاهری و نوع پوشش، با روشهای غیرموسیقایی دیده میشوند و مردم نیز به آنها توجه میکنند. این دستاندرکاران از کممایگی هنری برخوردارند و به همین دلیل است که آثارشان نیز کم مایه و سطحی است. نکته دیگر بیحوصلگی مردم است. نمیتوان گفت مردم متوجه فضای فعلی نیستند و آثار با محتوا و کم محتوا را از یکدیگر تشخیص نمیدهند و متوجه آسمان ریسمان بافیهایی موسیقایی و شعری نیستند. آنها با بیحوصلگی به آثار گوش میدهند و با خودشان میگویند؛ خب همین است و خوب است.
البته این خوانندگان و هنرمندان هستند که با تولید آثار سطحی سلیقه مخاطب را تنزل دادهاند. مخاطب همیشه از آثار با کیفیت استقبال میکند.
نمیتوان اینگونه گفت. طی تولید آثار مختلف در هر عرصهای، زمانی که مصرف کننده سلیقه بالایی داشته باشد، تولیدکننده مجبور است در حد و اندازه سلیقه و خواست او به تولید اثر بپردازد. در این میان اگر سلیقه مخاطب پایین باشد تلاشهای تولید کننده در ارائه آثار با کیفیت راه به جایی نخواهد برد و محصولش مورد استقبال مصرفکننده یا همان مخاطب موسیقی قرار نخواهد گرفت. به هرحال این روند کنشی دو سویه است، یعنی هم اینکه کیفیت محصولات تولید کنندگان بسیار پایین است و هم اینکه مردم راضی هستند و نسبت به فضای فعلی و آثار تولیدی رضایت دارند. دلیل دیگر اینکه نسل کنشگرهایی که در عرصه موسیقی سازو کار تولید را فراهم میکردند، عوض شده و هیچکس در صحبتهایش به این موضوع اشاره نمیکند. من طی مصاحبههای قبلی به این موضوع اشاره کردهام. در سالهای قبل تهیهکنندگانی موسیقی از دانش کافی و تجربه تولید برخوردار بودند و آثار با کیفیت تولید میکردند. در حال حاضر تهیهکنندگان افرادی سوداگر هستند که سرمایهشان را از کارهای دیگر تامین کردهاند و برای برخورداری از شغلی با کلاستر پا به عرصه موسیقی گذاشتهاند، تا به این ترتیب به شهرتی نسبی برسند و شناخته شوند. طرف یک میلیارد پول با خودش آورده و آمده تا تهیهکننده شود و کنسرت برگزار کند. این افراد به وضعیت بد فعلی دامن میزنند. این تهیهکنندگان افرادی را که برای دل خودشان میخوانند و هنرمندان و خوانندگان زیرزمینی را پیدا میکنند و مشکلات و فرایند کسب مجوز آثار آنها را با روابطی که دارند، حل میکنند و در نهایت از خوانندگان مورد نظرشان چهرهای موجه میسازند و از آنها جهت منافع خودشان استفاده میکنند. اگر قرارداد خوانندگان نسل جدید را ببیند متوجه خواهید شد که در اغلب آنها حدود هفتاد، هشتاد درصد بندها مربوط به تهیهکننده و به نفع اوست. به طور واضح یعنی اینکه حدود هفتاد، هشتاد درصد سود مالی پروژههای مختلف به تهیهکننده میرسد و تنها 20 درصد سهم خواننده و عوامل است. میتوان گفت پشت هر خواننده، تهیهکنندهای نشسته و در حال چرتکه انداختن است. البته از آنجایی که تهیهکنندگان میدانند تاریخ مصرف خوانندگان بسیار کوتاه است، تمام قدرت و تلاش خود را به کار میگیرند تا در مدت زمانی کوتاه از آنها بهرهبرداری کند. وقتی هم خواننده چنین بلایی سرش بیاید نام محصولش اثر هنری نیست. بخش دیگر این کاستی مربوط به نحوه فعالیت نهادهای نظارتی است. آنها واقعأ عملکرد خوبی ندارند. اگر بخواهم با نگاهی آسیبشناسانه به این موضوع بپردازم باید بگویم روند ممیزیها اساسأ دچار اشکال است. ممیزی باید منجر به تولید آثار باکیفیت شود و جلوی تولید آثار سخیف و نازل را بگیرد که اینگونه نیست. واقعیت این است که ممیزیهای مختلف نه تنها نمیتوانند جلوی تولید آثار نازل را بگیرند بلکه باعث تولید آثار بیکیفیت و سطحی میشوند. با این تفاسیر میتوان گفت روند ممیزیها با شرایط فعلی هیچ کمکی به بهبود وضعیت موسیقی کشور نخواهد کرد.
به نظر میرسد از ابتدای ورود به عرصه حرفهای مسیر مشخصی را برای خود در نظر گرفتهاید؛ اینکه از ابتدای فعالیتتان به تولید آلبوم فکر نکردید و به طور متمرکز با سازمان صداوسیما همکاری کردهاید از سوی شما یک روند انتخاب شده است؟
تلویزیون آن سالها عرصهای بود که امکان بروز و ارائه آثار هنری در آن وجود داشت. تلویزیون حال حاضر ما چنین شرایطی ندارد و میتوان گفت از رسانههای مجازی جا مانده است در صورتیکه تا ده سال پیش تنها منبع و مأخذ انتشار آثار بود. در آن سالها اگر اثری توسط تلویزیون تولید و پخش میشد انعکاس زیادی داشت و فراگیر بود. من نیز در تلویزیون فعالیت داشتم و جزو نوازندگان این رسانه بودم و رهبری ارکستر ملی و دیگر ارکسترهای آنرا به عهده داشتم و اینکه به عنوان کارشناس با تلویزیون همکاری میکردم؛ البته در حال حاضر نیز همکاریام با تلویزیون ادامه دارد. اساسا نسبت به تلویزیون به عنوان رسانه ملی عرق دارم و تا جایی هم که بتوانم در زمینه موسیقی به تلویزیون کمک خواهم کرد، هرچند ممکن است برخی از سیاستهای جاری را قبول نداشته باشم. رسانه ملی همچنان برای من دوست داشتنی است؛ اما به طور کلی در بخشهای مختلف موسیقی فعالیت کردهام و اینگونه نبوده که به خواندن تیتراژ برنامههای مختلف و نوازنده صرف بودن رضایت دهم. طی این سالها تلاش کردهام به درجات بالای علمی و هنری برسم. دوره دکترایام را با سختی و تلاشهای بسیار طی کردهام که این روند شش سال زمان برد. اتفاقأ نکته مهم در سیر حرکت هنری من این بود که هیچگاه به آن چیزی که بودم راضی نشدم و تا سال گذشته درگیر امتحان و شب امتحان و سختیهای تحصیل بودم که به فضل خدا به پایان رسید. الان نیز بازهم به دنبال ارتقای درجه و رتبهام هستم. اعتقادم این است که هنرمند باید با مردمش رشد کند. من و امثال من گاه آن روند رشد را طی میکنیم اما این مردم هستند که برعکس عمل میکنند اما با این حال یک هنرمند باید کارش را مطابق آنچه که به آن ایمان دارد، انجام دهد. یقین دارم هیچ اثر هنری نادیده نخواهد ماند. کار خوب شاید دیر دیده شود اما در نهایت پنهان نمیماند و جای خودش را در میان مخاطبان بازمیکند.
به نظر میرسد سیاستهای فعلی رسانه ملی به نفع موسیقی نیست و یکی از دلایل تنزل سطح کیفی آثار موسیقایی تلویزیون است. به هرحال در دهههای قبل مرکز موسیقی صداوسیما در نوع انتخاب خوانندگان وسواس و دقت بیشتری داشت.
در آن دوران مرکز موسیقی اقتدار بیشتری داشت. در حال حاضر مرکز موسیقی صداوسیما در زمینه تولید آثار، فعالیتهای زیادی ندارد و مانند گذشته مقتدر نیست. متاسفانه در حال حاضر تهیهکنندگان تلویزیون و رادیو خودشان اقدام به شناسایی خوانندگان میکنند، آنها به طور معمول ممکن است اشخاصی را انتخاب کنند که صلاحیت حضور در تلویزیون را ندارند و دلیل اینگونه انتخابها دیده شدن برنامههاست. به طور مثال در شبکههای مجازی حضور باورنکردنی خواننده مورد نظر در فلان برنامه تلویزیونی اعلام میشود و همین اتفاق باعث میشود که نام آن خواننده و برنامه بر سر زبانها بیفتد. چنین روندی است که کار را مشکل میکند وگرنه عزیزان در مرکز موسیقی صداوسیما همچنان مشغول به کار هستند و زحمت میکشند. این برخی تهیهکنندگان بیدانش و سواد و نامتعهد هستند که برای دیده شدن رویهای غلط را طی میکنند و برای دیده شدن از حاشیهها استقبال میکنند و به سراغ خوانندگان ناموجه و بیصلاحیت میروند.
این تهیهکنندگان بر نحوه و چگونگی برگزاری کنسرتها نیز تاثیر میگذارند و انگار در این عرصه مافیای پرنفوذی شکل گرفته است، البته شما در مصاحبه با یکی از رسانهها گفته بودید هنر مافیابردار نیست. همچنان چنین نظری دارید؟
بله. نظرم همچنان همین است و اعتقاد دارم که هنر واقعی درگیر مافیا نمیشود. به هرحال نحوه ساز و کار و اینکه چند نفر و چند گروه دست به دست هم دهند و جریانی را شایع کنند و ناهنرمندان را هنرمند جلوه دهند، اتفاقی مقطعی است؛ یعنی این رویه ممکن است در مقاطع مختلف کارکرد داشته باشد، اما در مجموع آن چیزی که در تاریخ هنر باقی میماند، تحت اختیار و کنترل هیچ کس نیست. همیشه از به کار بردن کلمه مافیا گریزان هستم. ممکن است در مقاطعی کار گروههایی در ارگانها ایجاد شوند و به فعالیت بپردازند که البته با تغییر دولت، کار گروههای جدیدی شکل میگیرند. حال در هنر باید ماجرا فراتر از یارکشیهای مرسوم باشد.
شما علاوه بر خوانندگی در زمینه نوازندگی نیز فعال هستید. در این زمینه به چه فعالیتهایی مشغول هستید؟
مشغول آماده کردن متدی در زمینه سنتور هستم تا پس از کامل شدن، آن را منتشر کنم؛ البته در حال حاضر و پیش از انتشار متد، مشغول آموزش آن هستم و بازدهی فوقالعادهای داشته است. طبق این متد هنرجویی که باید یک سال و نیم برای آموزش وقت صرف کند در آموزشگاه من طی سه ماه به فراگیری مولفههای لازم پرداخته است که اتفاق خوبی است. به هرحال سنتور ساز اول و آخر من است و امیدوارم به زودی بتوانم سلسله قطعاتی را به صورت تکنوازی آماده و منتشر کنم.
نسبت به آینده موسیقی خوشبین هستید؟
خدا را شکر که در عصر و دوره ما مردم نسبت به قدیمیترها هنرشناستر شدهاند که همین موضوع به ارتقای هنر کمک خواهد کرد. به هرحال ما نسبت به هنرمندان اعصار دیگر وضعیت بهتری داریم. به طور مثال اگر در دوره ونگوک میزیستیم، طی دوران حیاتمان قدردانسته نمیشدیم و پس از مرگ کشف میشدیم. امیدوارم مردم روز به روز بر اساس ارتقا دانش و آگاهی هنری و اجتماعیشان به انتخابهای بهتری بپردازند.
Download new Track ali zand vakili
علی زندوکیلی، تیتراژ سریال نوروزی «بر سر دو راهی» به تهیهکنندگی حامد عنقا و کارگردانی بهرنگ توفیقی را میخواند.
گراتومیک – علی زندوکیلی تیتراژ سریال نوروزی «بر سر دو راهی» را در فضایی تازهتر از آثار قبلی اش خوانده و مخاطبان با اثری متفاوت از این خواننده روبهرو خواهند شد.
مجموعه تلویزیونی «بر سر دوراهی» به تهیهکنندگی و نویسندگی حامد عنقا و کارگردانی بهرنگ توفیقی برای پخش در نوروز ۹۸ از شبکه دو سیما آمده شده است.
حمید گودرزی، مهرآوه شریفی نیا، میترا حجار، عنایت بخشی، بهنوش بختیاری، افسانه چهره آزاد، بهرنگ علوی، مجید مشیری، شهین تسلیمی، اسماعیل پوررضا، اکبر رحمتی، یلدا قشقایی، شیرین آقا کاشی، داود بنیاسد، محمد شهرابی و مجید علیزاده در آن ایفای نقش کردهاند.
«بر سر دو راهی»، سومین همکاری حامد عنقا و بهرنگ توفیقی پس از دو سریال «انقلاب زیبا» و «پدر» است. این مجموعه در ایام نوروز ۹۸ هر شب از ساعت ۲۱ در شبکه دوم سیما روی آنتن خواهد رفت.
Download new Track Alireza Assar
یک تیتراژ متفاوت
گراتومیک – علیرضا عصار خواننده مطرح موسیقی پاپ همزمان با پخش ویژهبرنامه نوروزی «فرمول یک» قطعه «عید میآید» به تهیهکنندگی علی ضیا را در دسترس مخاطبان قرار داد.
قطعه «عید میآید» به عنوان تیتراژ برنامه نوروزی «فرمول یک» شبکه اول سیما با صدای علیرضا عصار و تهیهکنندگی علی ضیا منتشر شد.
در این قطعه روزبه بمانی شاعر، علیرضا عصار آهنگساز و خواننده، سعید زمانی تنظیمکننده و علی ضیا به عنوان تهیهکننده گروه اجرایی قطعه را تشکیل میدهند.
دانلود آهنگ علیرضا عصار عید می آید
Download new Track Bijan Kamkar
بیژن کامکار: عصبانی هستم
گراتومیک – آلبوم «وریشه» با خوانندگی «بیژن کامکار» و آهنگسازی «کاوه سپندار» در فرهنگسرای نیاوران رونمایی شد. تکلیفِ «بیژن کامکار» در موسیقی ایران مشخص است.
خوانندهای نامدار و نوازندهای برجسته که اگر تمام کارهایش در موسیقی ایران را هم نادیده بگیریم (کارهایی که هر کدامشان بخشی از شناسنامهی موسیقی ایران است) همین تاثیرش در وارد کردن دف را نمیتوان نادیده گرفت. او حالا درست 50 سال است که میخواند و برادرِ بزرگتر، دیروز چه خوب گفت که: «به بیژن تبریک میگویم که 50 سال است که دارد میخواند و همچنان صدایش شفاف است و درست میخواند.» بیژن اما، گلایههایش بسیار بود. خواننده و نوازندهی توانا که این روزها، وضع و حالِ جسمانیاش چندان خوب نیست و خودش میگفت همین دیشبش را به خاطر ناراحتی ریه تا صبح نخوابیده است؛ از وضعِ نامناسب موسیقی در این روزها گفت. نه آن گلایهها که آدمها میکنند تا سهمِ خودشان را بخواهند که تکلیفِ زندگی «بیژنِ کامکار» مشخص است. گلایههایش همه از نگرانیای میآمد برای موسیقی این سرزمین که حالش خوب نیست و در صورتِ استمرارِ این وضعیت، دیر یا زود، جز در موزه نمیتوان یافتش. صحبتهای او مثلِ همیشه اما گوشنواز بود، مثلِ خودش. برای همین هم هست که هر که او را میشناسد (و عجب بختِ بلندی دارد که او را میشناسد) میداند که او با تمام خوانندگان موسیقی ایران فرق میکند. این میزان شعور و تکنیکِ خواندن و این میزان افتادگی را کمتر خوانندهای است که نصیب برده باشد.
او پشتِ تریبون که رفت، اول از همهی کسانی که در مراسم رونمایی حضور پیدا کردند، تشکر کرد و با همان لهجهی دلنشین و شیوایی بیانش داستانِ خوانندگیاش را گفت: «اولین بار که خواندم، 10 یا 12 سال بیشتر نداشتم، بعد از آن اما به خاطر رسیدن به سنِ بلوغ، صدایم را از دست دادم و 15 سال نخواندم. بعد از این مدت، اولین کاری که خواندم «بوی جوی مولیان» بود بر اساس تنظیم پدرم، آن را بازخوانی کردم و بعد هم قطعهای را با ارکستری به سرپرستی «هوشنگ کامکار» و بر اساس ساختهای از «ایرج عندلیبی» خواندم و دوباره خواندن را ادامه دادم. آن روزها خودم هم قطعاتی را آهنگسازی میکردم و نوازنده هم بودم. یکبار که به محلِ تمرین آمدم، دیدم یک خوانندهای که حالا شناخته شده است، دارد قطعهای که قرار بود من بخوانم را میخواند و با گروه مینوازند. با تعجب داخل شدم که پدرم به من گفت: «تو آهنگساز و نوازندهی خوبی هستی و بگذار تا این قطعه را این خواننده بخواند.» من پذیرفتم، اما فکر کردم که صدای خوبی ندارم و به همین خاطر تا سالها دوباره نخواندم. یکبار دیگر نیز این اتفاق برای من رخ داد، همراه با آقای بنان، کسایی، شهناز و دیگران در منزل استاد ابتهاج بودیم که همه از جمله «محمدرضا لطفی» و همچنین مهدی فتحی و شهاب موسویزاده، مقابل این اساتید خواندند و همهشان هم بسیار بد خواندند (خنده). من که همواره آرزوی اجرا مقابلِ این اساتید بود، میخواستم «نهانخانهی دل» از ساختههای لطفی را بخوانم که ایشان گفتند: «تو رو خدا تو هم اگر میخواهی به همین وضع بخوانی نخوان» و به این ترتیب آرزوی من برای اجرا با این اساتید بر باد رفت؛ اما بعد از آن، «شهیدان خدایی» و همچنین کاری از ارسلان را خواندم و فعالیتهایم به عنوان خواننده را با گروه کامکارها و بعد با «کیخسرو پورناظری» و فرزندانِ نازنیناش (تهمورس و سهراب) ادامه دادم.»
او اما بعد از این خاطراتش از گلایههایش گفت: چند وقتِ پیش نامهای برای من آمد تا در «جشن موسیقی» شرکت کنم؛ اما به یکی از دوستانم گفتم که من در «مجلس ختم موسیقی» هستم و به همین خاطر در هیچ جشنی شرکت نخواهم کرد. ما همان روزها با «کاوه» – آهنگسازِ این اثر- نشسته بودیم و فکر میکردیم باید چه کاری انجام دهیم تا این اثر تا عید منتشر شود؟ فکر میکردیم تمام راهها به روی ما بسته شده است. اصلا نمیدانستیم باید با سیدیمان چه کنیم و این در حالی است که تمام شکوه و عشق ما این است که آثاری که کار میکنیم به گوش مردم برسد.»
«بیژن» تاکید کرد اصرارش برای انتشار سیدی به هیچ وجه مادی نیست؛ اگر هم در این میان پولی درآید (که در بسیاری مواقع در نمیآید) به خاطر کار برای اثر بعدی است: «شما کشوهای میزِ هر کدام از دوستان و برادران من را که باز کنید، میبینید پر از پارتیتور و کارهایی است که آماده است؛ اما هزینهی اجرا و انتشارش را ندارند.»
خوانندهی نامدار موسیقی ایران توضیح داد که در طی دهههای گذشته و در بی توجهی مسوؤلان به موسیقی و نامهربانی رسانهی ملی با موسیقی ایران، اهالی موسیقی به تنهایی و با دستِ خالی با 150 کانال ماهوارهای (رادیویی و تصویری) مبارزه کردند و این موسیقی را زنده نگاه داشتند تا حالا مشکلِ جدیدی رخ داده است: «حالا دیگر فکر میکنم زورمان به تکنولوژی نمیرسد. تکنولوژی با تمام خوبیهایش، ضربههای بدی به موسیقی وارد کرده است. این را به خاطر کمشدن درآمد خودمان و اهالی موسیقی نمیگویم که همیشه گفتهام، ما به اصطلاح «سوراخِ دعا» را پیدا کردهایم تا از گرسنگی نمیریم. گاهی کنسرت داخلی میدهیم و گاهی کنسرت خارجی یا روی موزیک فیلم و غیره کار میکنیم و به هر حال به شکلی ارتزاق میکنیم؛ اما دلم برای جوانانی که تازه پا به این عرصه گذاشتهاند میسوزد و خودِ این موسیقی که مثل آثار باستانی، مثلِ تخت جمشید و خانههای قدیمی باید حفظ و احیا شود که نمیشود. همانطور که هر روز شاهد خراب شدنِ خانههای قدیمی هستیم که دلمان را به درد میآورد و جایش پاساژهای بدقواره ساخته میشود، این موسیقی هم دارد از میان میرود.»
او به این موضوع اشاره کرد که تولید یک سیدی بدون دستمزد نوازندگان، خواننده و آهنگساز دستِ کم 40 میلیون تومان هزینه دارد و تنها راه زنده ماندنِ آن حمایت مردن است: «امیدوارم شرکتهای موسیقی نیز دغدغهی حمایت از موسیقی جدی را داشته باشند و بخشی از درآمدهای خود از کنسرتها و آلبومهای پاپ را به موسیقی ایران اختصاص دهند تا این موسیقی منقرض نشود. از آن طرف مردم باید از این آثار حمایت کنند؛ امروز یک سیدی منتشر میشود و چند ساعت بعد با بهترین کیفیت در کانالهای تلگرامی و اینستاگرام است، بدون آنکه مردم به این فکر کنند که با هر بار دانلود غیرقانونی آن، یک سوزن به تن آهنگساز و عوامل اثر میزنند.»
مردِ آرام موسیقی ایران به این نکته اشاره کرد که از وضعیت پیش آمده بسیار عصبانی است.
«هوشنگ کامکار» – آهنگساز نامدار ایرانی- هم در این برنامه سخنرانی کرد و البته با همان صراحتِ همیشگیاش از موسیقی ایران در این روزها گفت: «دیگر هیچ امیدی به توجه به موسیقی باتکنیک و فاخر نیست؛ این روزها موسیقی مبتدل پاپ رایج شده است که نه شعر درستی دارد و نه خوانندهی خوبی و نه حتی ضبطی حرفهای. این وضعیت بسیار بسیار غمانگیز است و هیچ جایی هم نیست که به توصیخ و کمک اهالی موسیقی بیاید. نه تلویزیون و نه وزارت ارشاد و نه اسپانسرهای خصوصی، هیچکدام دغدغهی موسیقی جدی ندارند، این روزها همه به پول فکر میکنند و در این شرایط به دوستان هنرمندم که این کار را تهیه کردند، خسته نباشید میگویم. ما این روزها، بسیار روزهای عجیبی میگذرانیم، گاهی در خانه که کار میکنم به همسر و دخترم میگویم: «به نظر شما من دیوانه نیستم که بدون آنکه امیدی به اجرا داشته باشم، مدام نت مینویسم و مدام در کمد میگذارم؟» من مطمئن هستم اگر این طور پیش رود؛ موسیقی با هویت ایران فقط توسط افراد اندک دلسوزی برای آیندگان میماند. بخش ارشاد و خصوصی حتما، در این میان مقصر است؛ اما نمیتوان کتمان کرد که مقصر اصلی مردمی هستند که تا این اندازه از سطح شعور فرهنگی پایینی برخوردارند که از این آثاری که هماکنون شنیده میشود، استقبال میکنند و این کنسرتها تا این میزان فروش میکند. میخواهم بگویم مردم مقصر هستند و خیلی هم مقصر هستند.»
او سپس به نقد فنی اثر پرداخت: « قطعهی «پیر مغان» به عنوان اولین قطعهی این اثر، اجرای دقیقی دارد و تاثیر بسیاری از موسیقی کردی گرفته است و میکس و مسترینگ بسیار با دقتی هم دارد. باند دوم تکنوازی نی است که بسیار با احساس اجرا شده و دارای تکنیکی قوی است و هویت موسیقی کردی در آن مستتر هست. این قطعه دارای بیان تصاویری است. من وقتی نی را گوش میدادم، حالم دگرگون شد و به یاد کوهها و دشتهای کردستان افتادم.»
«کامکار» دربارهی قطعهی «یادگار» نیز گفت: «نقش گروه کر و تبادل آن با موسیقی بسیار چشمگیر است. این اثر ریتم پرتحرک و تنظیمی دقیق دارد. تکنوازی دیوان که «کاوه سپندار» زده است، نیز برگرفته از ملودیهای جذابی از موسیقی کردستان است. «کوهستان» نیز آوازی سولوست که «بیژن» با ساز و ارکستر خوانده است و دارای یک ویژگی خاصی است که همراه ارکستر اجرا شده است. قطعهی «امانگ» نیز دارای ملودیهای خیلی کوتاه و زیباست و رابطهای عمیق با موسیقی هورامان دارد که یکی از اصیلترین موسیقیهای دنیاست و «بیتخوانی» در موسیقی کردی که شاملِ داستانهای شجاعانه و غمانگیز و عاشقانه با شعر است، خود نوعی اپراست که «رسیتاتیو» دارد و توضیح صحنهای از وقایع به وسیلهی آواز بیان میشود؛ درست مثل آریا در اپراهای غربی. اگرچه ما متاسفانه در موسیقی کردی، محقق نداشتهایم و به همین خاطر این موسیقی نتوانسته است در دنیا معرفی شود.»
استاد برجستهی آهنگسازی ادامه داد: «باند هفتم این اثر تکنوازی عود است که به نظر من دارای تکنیک و ملودیهای زیباست؛ علاوه بر آن «نیشتمان» با گروه کر شروع میشود و تنظیم بسیار زیبایی دارد و از موسیقی چند صدایی هم در این استفاده شده است. این باند دارای فرم ادواری است و مشخص است که آهنگساز با تفکر این کار را نوشته است. باند نهم تکنوازی دیوان است که ملودیهای اصیلی در آن است و از مقام شور شروع میشود و در انتها با تکنیک زیبا از مقام شور به ماهور میرسد؛ در این اثر نقش سازهای کوبهای بسیار جالب است و ریتمهای متنوع و خاصی را به این قسمت داده است.»
او اما دربارهی خوانشِ برادر نیز گفت: «خواننده این اثر را خوب خوانده است و هیچگونه خارج بودن نیست و من به او تبریک میگویم که او بیش از 50 سال است که خوانندگی میکند و هنوز صدای درخشان و بیعیبی دارد. در انتها خوشحالم که گروه «کامکارها» توانست این موسیقی را به صورت کنسرتی رواج دهد و نیز خوشحالم که ستونهای اصلی موسیقی ایران در دست موسیقیدانان کرد زبان است که باعث افتخار است.»
«کاوه سپندار» نیز در توضیح این اثر در سخنانی گفت: «این کار متشکل از آثاری است که به صورتِ ارکسترال وگروهنوازی و تکنوازی منتشر شده است. اشعار این شاعران از شاعران بنام کرد است. محوریتِ آلبوم را نیز بر اساس ساز دیوان که در مناطق هممرز ایران (ترکیه و عراق و سوریه) متداول است قرار دادیم؛ اما با لهجهی کردی.
او اما دربارهی حضور «بیژن کامکار» گفت: «برای من بسیار باعث افتخاراست که استاد بیژن کامکار این اثر را خواندند. کار کردن با ایشان دو وجه دارد، یک بخش حرفهای و فنی کار است که برای همگی ثابت شده است و آثار بسیار شاخص و بارزی دارند و جزو کسانی هستند که در زحمت به گردن موسیقی ایران حق دارد؛ اما ایشان در عین حال انسان شریف و دوستداشتنی هستند که همکاری با او میتواند یک موهبت باشد. ایشان تمام کار را در سه جلسه ضبط کردند و اشعار را بسیار با طرافت و پرحس خواندند و من بار دیگر از ایشان تشکر میکنم.»
Download new Track Hooman Namdari
اولین کارگاه سه روزه تنظیم «هومن نامداری» برگزار میشود
گراتومیک – اولین کارگاه سه روزه تنظیم «هومن نامداری» برگزار میشود تا این هنرمند مطرح موسیقی پس از سالها فعالیت در زمینه تنظیم، آهنگسازی و نوازندگی برای اولینبار تجربیات خود را با چهرههای جوان به اشتراک بگذارد. کارگاه آموزشی تنظیم هومن نامداری طی روزهای دوم تا چهارم اردیبهشت 98 به همت موسسه فرهنگی هنری «آوای ماد» و با همکاری آموزشگاه موسیقی پارس برگزار میشود. سالن «پارس پلاس» واقع در طبقه ششم ساختمان شماره دو مرکز خرید پالادیوم میزبان این کارگاه سه روزه خواهد بود. علاقهمندان برای تهیه بلیت میتوانند با شماره تلفن 09023158516 تماس حاصل نمایند.
مدت زمان این کارگاه مجموعاً 12 ساعت است و هومن نامداری قصد دارد هر روز را به یک مبحث اختصاص دهد. او در روز اول به مبانی نرمافزار و پلاگین میپردازد. نامداری قصد دارد در اتفاقی جالب روز دوم کارگاهش را به تنظیم یک قطعه موسیقی از ابتدا تا انتها در همان سالن برگزاری اختصاص دهد. هنرجویان این کارگاه هم در روز سوم شاهد آنالیز یک پروژه کامل این هنرمند و پرسش و پاسخ خواهند بود. براساس اعلام موسسه فرهنگی هنری آوای ماد این کارگاه با شیوه متفاوتی نسبت به دورههای آموزشی مرسوم برگزار میشود و به تمامی هنرجویان گواهی پایان دوره اعطا خواهد شد.
هومن نامداری طی سالهای اخیر تجربههای موفقی در زمینههای تنظیم و نوازندگی و رهبری ارکستر با چهرههایی نظیر احسان خواجهامیری، مهدی یراحی، محمد معتمدی و گروه داماهی و… داشته است. او همچنین در چهارمین جشن سالانه «موسیقی ما» تندیس طلایی بهترین تنظیمکننده موسیقی پاپ را از دیدگاه کارشناسان کسب کرد.
جزئیات بیشتر و تیزر تصویری این کارگاه هم به زودی منتشر خواهد شد.
Download new Track reza sadeghi
تقدیم به مردم کرمانشاه
گراتومیک – تازهترین آلبوم موسیقی رضا صادقی با عنوان «زندگی کن» با ارائه ۱۴ اثر متفاوت به آهنگسازی و ترانهسرایی تعدادی از هنرمندان و شاعران کمتر شناخته شده در دسترس مخاطبان قرار گرفت.
تازهترین آلبوم موسیقی رضا صادقی با عنوان «زندگی کن» چند روز مانده به پایان سال ۹۷ در دسترس علاقه مندان قرار گرفت.
در این آلبوم ایلتر کورکالا نوازنده گیتار کلاسیک، مسعود همایونی، فاضل پیش، فرشید ادهمی، فراز نصیری نوازندگان گیتار، دارا دارایی، مجتبی شکاری، فاضل پیش نوازندگان گیتار بیس، نیما حمیدی نوازنده درامز، مسعود همایونی نوازنده گیتار الکتریک و آکوستیک، رضا آذرنجات نوازنده فلوگل هورن، بابک شهرکی نوازنده ویولن، امیر جاهد نوازنده نی، مهسا گرجی نوازنده ویولن سل، سیاوش ولیپور نوازنده قیچک آلتو، سیاوش خرمی نوازنده کیبورد، اشکان رهبر نوازنده سه تار، فرزاد صفری نوازنده و مرسل وطنی نوازندگان ساکسفون، سارا علی پور، نگین پارسا و حنا مشایخ (بک وکال)، آرش پاکزاد، محمد فلاحی، احسان صادقی و بابک شهرکی میکس و مستر گروه اجرایی را تشکیل میدهند.
«زندگی کن» با ترانه و آهنگ رضا صادقی و تنظیم حامین، «عشق من تویی» با ترانه عاطفه حبیبی و آهنگ و تنظیم رضا صادقی، «هست و نیست» با ترانه ساره تاجیک، آهنگ سازی وحید پویان و تنظیم سعید شمس، «هنوز عاشقتم» با ترانه و آهنگ بابک بابایی و تنظیم شهرزاد امیدوار، «راحت رفت» با ترانه بابک بابایی و آهنگ و تنظیم مجتبی ابوالقاسم پور، «قبل رفتنت» با ترانه عاطفه حبیبی و آهنگ و تنظیم رضا صادقی، «چوک دهاتی – پسر روستایی»، با ترانه، آهنگ و تنظیم رضا صادقی، «تلافی» با ترانه عاطفه حبیبی و آهنگ و تنظیم رضا صادقی، «خسته میشم» با ترانه و آهنگ بابک بابایی و تنظیم پدرام شهرکی، «بزار عاشقت باشم» با ترانه و آهنگ بابک بابایی و تنظیم شهرزاد امیدوار، «تا بوده همین بوده» با ترانه المیرا اسکندری، آهنگ انوش بنارویی و تنظیم مهران خالصی، «بغض و باروت» با ترانه مهدی ایوبی، آهنگ میلاد بابایی و تنظیم رضا صادقی، «عزیزوم» با ترانه غلام حیدری، معین راهبر و تنظیم رضا صادقی و «عاشق که میشی» با ترانه، آهنگ و تنظیم رضا صادقی ۱۴ قطعهای هستند که در آلبوم جدید رضا صادقی به تهیه کنندگی سعید سال افزون و میلاد ماهان راد در دسترس مخاطبان قرار گرفته است.
رضا صادقی در یادداشتی به مناسبت انتشار این آلبوم نوشته است: «برای تولید این اثر با همه عشقم بعد دعای دو فرشته زندگیم پدر، مادرم و همسر صبورم، مدیون مردمی هستیم که با همه سختیهای روزگارشون، جهان دیوانه من رو پذیرفتند و برای فصل تازه با همه قلبشون کنارم بودن … همه هوادارانم که در هر بزنگاه مثل روز اول همراهم بودن…
تشکر از مدیریت شرکت آراد دوستان خوبم میلاد ماهان راد و سعید سال افزون برای همراهی دلی و حرفهای که این روزها روند اتفاقات موسیقایی من رو قویتر کردهاند… یاد گرفتم بعد از چهل سال زندگی، که اگه فرشتهام باشی، عدهای هستند که از صدای بال زدنت ناراحت بشن … پس راهم رو میرم و لبخند میزنم، حتی گاهی تلخ، اما لبخند میزنم. سخت، تلخ، کم، غم… هرچی، فقط یک حرف… این آلبوم رو با همه قلبم تقدیم میکنم به مردم شریف و نجیب کرمانشاه، که در سختترین شرایط، زندگی کردن رو به همه ایران و جهان یاد دادن با عشق … بژی کورد»
Download new Track Mohsen Sharifian
رونمایی از تازهترین اثر محسن شریفیان در بوشهر
گراتومیک – مراسم رونمایی از کتاب و آلبوم موسیقی «مردم شناسی و موسیقی نوار ساحلی شیبکوه»، جدیدترین اثر محسن شریفیان، بعدازظهر روز (۲۲ اسفند) در محل کافه حاج رئیس با حضور اصحابرسانه و علاقهمندان به هنر و فرهنگ برگزار شد.
کتاب «مردم شناسی و موسیقی نوار ساحلی شیبکوه»، یازدهمین اثر پژوهشی محسن شریفیان، موسیقیدان بوشهری است و به همراه این کتاب، مجموعه قطعات موسیقایی با عنوان «موسیقی نوار ساحلی شیبکوه» در قالب دو سی دی صوتی نی توسط نگارنده کتاب، گردآوری و از سوی موسسه فرهنگی و هنری ماهور منتشر شده است.
محسن شریفیان در این مراسم با اشاره به پنجمین اثر موسیقایی خود که از طریق ماهور منتشر میشود، گفت: «این اثر روایتی دیگر از نی انبان است. منطقه شیبکوه سالهاست، کاربرد سیاسی خود را از دست داده است و بین بوشهر و هرمزگان قرار داشته و از کنگان تا بندرلنگه وسعت دارد. نکته جالب، موسیقی است که در این منطقه رواج دارد و نوازندگان این منطقه بسیار باانرژی و با تعصب خاص خودشان ساز می زنند و برای من مهم بود که در مورد آن بیشتر بدانم.»
او همچنین یادآور شد: «اغلب پژوهشگران و مورخان عرب معتقدند که نی انبانی که در آن منطقه وجود دارد از خطه فارس آمده است اما در کنار آن اتفاق بدی که در این جا میافتد این است که همین کشورهای عربی برای معرفی این ساز بسیار تلاش میکنند اما در ایران و همین بوشهر به این ساز اصلا اهمیتی داده نمی شود و آن را به رسمیت نمیشناسند. بنابراین فکر میکنم که خود ما مردم باید از داشته های ارزشمند مان حمایت کنیم تا آنها را ماندگار کنیم و به دست فراموشی سپرده نشود.»
امیر بهاری، منتقد موسیقی نیز در بخشی از این نشست، صحبتهای خود را با سلام به بوشهر و مردم بوشهر آغاز کرده و گفت: «من به جرأت میتوانم بگویم که فستیوال بین المللی با این ابعاد در ایران نداریم و انگار که تمام انرژی شهر درگیر این فستیوال شده است. حتی جشنواره بین المللی موسیقی فجر نیز چنین حسی را در بین پایتخت نشینان ایجاد نمیکند و این یک اتفاق بزرگ در سرزمین ایران است.»
امیر بهاری در بخش دیگری از صحبتهای خود به چند نکته اساسی در حوزه موسیقی کشور اشاره کرد و گفت: «دو جریان موسیقی عامه پسند و نخبه گرا در کشور وجود دارد. میان این دو جریان در چند سال گذشته شکاف عمیقی ایجاد شده است و شریفیان تلاش کرده است که این دو جریان را به هم نزدیک کنند. این تلاش شایسته ستایش است و برای یک هنرمند در ایران دستاورد کمی نیست.»
او همچنین گفت: «خیلی از هنرمندان ما در ایران بکگراند تئوریک ضعیفی دارند اما محسن شریفیان در این زمینه یکی از استثناهاست که هم پژوهش های خوبی در حوزه موسیقی دارد و هم یک نوازنده و آهنگساز بسیار خوب است.»
امیر بهاری در پایان به معرفی ساز نی همبان توسط محسن شریفیان اشاره کرده و یادآور شد: «اینکه شما با ادبیات موسیقی جنوبی و ساز نی انبان یک مسیر را یک تنه آغاز کنید و به جایی برسید که بلیتهای اجرای شما پا به پای ستاره های پاپی که یک موسیقی سطحی و دمدستی ارائه میدهند، فروش برود یک اتفاق قابل توجه است و در این زمینه نیز باید محسن شریفیان تبریک گفت.»
در ادامه این مراسم ورکشاپ موسیقی با همکاری فستیوال کوچه و نویز (رسانه مستقل مرور موسیقی) و نیز جشن امضای تازه ترین اثر موسیقایی شریفیان برگزار شد.
این اثر حاصل پژوهش برجستهترین نوازنده نی انبان ایرانی است که پیش از این، کتاب «آموزش نی انبان» را به همراه سی دی قطعات و نواها منتشر کرده بود. نی انبان، شاخص ترین ساز در موسیقی جنوب ایران است که برای اولین بار در یک اثر پژوهشی، به صورت ویژه به تاریخچه و تحولات این ساز در منطقه ای به نام «شیبکوه» در جنوب ایران پرداخته شده است.
منطقه شیبکوه در حاشیه شمالی خلیج فارس از شرق تا بندر لنگه و بندر خمیر و از غرب تا بندر سیراف و کنگان، امتداد داشته است. نام شیبکوه مورد نظر در این پژوهش، از اوایل سده بیستم، کاربرد جغرافیایی و سیاسی خود را از دست داده و هم اکنون میان دو استان بوشهر و هرمزگان قرار گرفته و تاریخ پر فراز و نشیب این منطقه با رویدادهای بندر تاریخی و مهم «سیراف» گره خورده است.
بخش مردم شناسی این کتاب به معرفی راویان موسیقی منطقه، تحت عنوان «لوطی ها»، «سیاها»، «دلاک ها» و «کولی ها» می پردازد و معرفی گونههای موسیقی در شیبکوه و دیگر سازهای رایج در منطقه از بخش های دیگر این اثر است.
گفتگوها و مصاحبه های محسن شریفیان از دهستان «مچاهیل» در هرمزگان تا «بنک» در بوشهر که در پیوست این کتاب قرار گرفته، از بخش های جذاب و خواندنی آن است.
محسن شریفیان، تدوینگر پرونده ثبت ملی ساز نی انبان با عنوان «مهارت ساخت و نواختن نی انبان در گستره ملی» بود که در مهرماه سال ۱۳۹۴، موفق به ثبت ملی این ساز شد.