خاطره سیامک عباسی از اولین تجربه نوازندگی پیانو

روی نیمکت مدرسه شکل کلاویه های ساز را با خودکار کشیدمخاطره جالب سیامک عباسی از اولین تجربه نوازندگی پیانوگراتومیک - سیامک عباسی خواننده مطرح موسیقی پاپ، در صفحه مجازی خود خاطره ای جالب و خواندنی را از اولین باری که پای میز پیانو نشست، به اشتراک گذاشت. که بخشی از یادداشت وی را در ادامه می خوانید عباسی با انتشار عکسی از دوران نوجوانی اش، در بخشی از یادداشت خود نوشت: «اینجا فکر کنم ۱۱سالمه، کلاس پنجم دبستان بودمعید رفته بودیم اهواز، خونه دختر دوست قدیمی بابام، که من بهش میگفتم عموبرادر شوهر دختر عموم هم توی یه واحد دیگه، تو همون ساختمون زندگی میکرد؛ پیانیست بود. این اتاق کارش بود، همین طور که میبینید یه پیانوی خفن داشت و کلی عکس و مطلب از بزرگان موسیقی. جواد معروفی، بابک بیات و …من محو این پیانو شده بودم، بی اجازه رفتم نشستم پشتش، و شروع کردم به ور رفتن با دکمه هاش (کلاویه هاش).استاد که صدای ساز خودشو شنیده بود اومد توی اتاق، تا دیدمش بلند شدم. بهم گفت :…– بشین راحت باش، پیانو دوست داری؟– آره خیلی– میخوای یه آهنگ یادت بدم بزنی ؟– می شه ؟– چرا نشه ؟اول آهنگ خواب های طلایی رو یادم داد، هم دست راستشو، هم دست چپشو. آهنگ رو قبلا شنیده بودم. بس که تلویزیون می ذاشت اون موقع ها . استاد که رفت به مهمونا برسه، من موندم و آهنگو ادامه دادم، بقیه شو هم خودم به صورت گوشی، در آوردم و زدم. حس می کردم دارم روی ابرها راه می رم. بعد که استاد اومد دید من نصف آهنگو در آوردم و زدم خیلی تعجب کرد و دست زد برام. اومد به مامانم اینا گفت این بچه خیلی توی موسیقی استعداد داره، براش ساز تهیه کنید. ولی خب اون موقع ها پیانو خیلی گرون بود، این پیانو دیجیتال ها هم که اون موقع ها نبودن. خلاصه کلاً ۱-۲روز خونه شون مهمون بودیم و من از کنار این ساز تکون نخوردم .یادمه بعدش که برگشتیم تهران، روی نیمکت مدرسه شکل کلاویه های ساز رو با خودکار کشیدم، حفظ کرده بودم شکلشونو . آهنگ خواب های طلایی رو روی همون نیمکت مدرسه تمرین می کردم که یادم نره . ولی بعد یه مدت دیگه صدای بغل دستیم دراومد و منم مجبور شدم بی خیال بشم. تا سالیان سال خاطره ی اون سفر، بهترین خاطره ی من از اهواز بود.»  

روی نیمکت مدرسه شکل کلاویه های ساز را با خودکار کشیدم

خاطره جالب سیامک عباسی از اولین تجربه نوازندگی پیانو

گراتومیک - سیامک عباسی خواننده مطرح موسیقی پاپ، در صفحه مجازی خود خاطره ای جالب و خواندنی را از اولین باری که پای میز پیانو نشست، به اشتراک گذاشت. که بخشی از یادداشت وی را در ادامه می خوانید

 

عباسی با انتشار عکسی از دوران نوجوانی اش، در بخشی از یادداشت خود نوشت:

 

«اینجا فکر کنم ۱۱سالمه، کلاس پنجم دبستان بودم

عید رفته بودیم اهواز، خونه دختر دوست قدیمی بابام، که من بهش میگفتم عمو

برادر شوهر دختر عموم هم توی یه واحد دیگه، تو همون ساختمون زندگی میکرد؛ پیانیست بود. این اتاق کارش بود، همین طور که میبینید یه پیانوی خفن داشت و کلی عکس و مطلب از بزرگان موسیقی. جواد معروفی، بابک بیات و …

من محو این پیانو شده بودم، بی اجازه رفتم نشستم پشتش، و شروع کردم به ور رفتن با دکمه هاش (کلاویه هاش).استاد که صدای ساز خودشو شنیده بود اومد توی اتاق، تا دیدمش بلند شدم. بهم گفت :…

– بشین راحت باش، پیانو دوست داری؟

– آره خیلی

– میخوای یه آهنگ یادت بدم بزنی ؟

– می شه ؟

– چرا نشه ؟

اول آهنگ خواب های طلایی رو یادم داد، هم دست راستشو، هم دست چپشو. آهنگ رو قبلا شنیده بودم. بس که تلویزیون می ذاشت اون موقع ها . استاد که رفت به مهمونا برسه، من موندم و آهنگو ادامه دادم، بقیه شو هم خودم به صورت گوشی، در آوردم و زدم. حس می کردم دارم روی ابرها راه می رم. بعد که استاد اومد دید من نصف آهنگو در آوردم و زدم خیلی تعجب کرد و دست زد برام. اومد به مامانم اینا گفت این بچه خیلی توی موسیقی استعداد داره، براش ساز تهیه کنید. ولی خب اون موقع ها پیانو خیلی گرون بود، این پیانو دیجیتال ها هم که اون موقع ها نبودن. خلاصه کلاً ۱-۲روز خونه شون مهمون بودیم و من از کنار این ساز تکون نخوردم .

یادمه بعدش که برگشتیم تهران، روی نیمکت مدرسه شکل کلاویه های ساز رو با خودکار کشیدم، حفظ کرده بودم شکلشونو . آهنگ خواب های طلایی رو روی همون نیمکت مدرسه تمرین می کردم که یادم نره . ولی بعد یه مدت دیگه صدای بغل دستیم دراومد و منم مجبور شدم بی خیال بشم. تا سالیان سال خاطره ی اون سفر، بهترین خاطره ی من از اهواز بود.»