متأسفانه مردم گول می خورند اما این اتفاق ها با برنامه ریزی قبلی است

برجسته سازی یک اتفاق در فضای مجازی با برنامه ریزی قبلی استحمید حامی در رابطه با این پرسش که به نظرتان اتفاقاتی که برای سلبریتی ها یا چهره های شناخته شده می افتد، تا چه اندازه روی جامعه تأثیر می گذارد و آیا تأثیرات منفی آن بیشتر از افراد معمولی است یا خیر، فیلم گفت:جریانی در فضای مجازی برای منحرف کردن اذهان عمومی از اتفاقاتی که در سطح اجتماع می افتد، وجود دارد. به طور مسلم این اتفاق بدون کمک هنرمندان امکان پذیر نیست. بخشی از هنرمندان در فضای مجازی فعالیت های بسیاری دارند و اظهارنظر می کنند یا با عکس عقد و عروسی شان، ازدواج های صوری هنری، ایجاد تنش در فضای مجازی یا توهین کردن یا انتشار ویدئوهای آنچنانی حواس مردم را به سمت خود جلب می کنند. به عنوان مثال؛ در خصوص فوت بچه ای که در این چندماه اخیر اتفاق افتاد، بازتاب ها گسترده بود اما این اتفاق هر روز در سطح جامعه می افتد و از بچه ها برای استفاده از کلیه یا اعضای بدنشان یا فروخته شدن آن ها سوء استفاده می شود. بنابراین به نظرم برجسته سازی یک اتفاق توسط بعضی از هنرمندان در فضای مجازی با برنامه ریزی قبلی و هدفمند است. اینکه برای برخی از هنرمندان اتفاقات عجیب می افتد هم قسمتی از ماجرای دسترسی به شهرت و پول است. به طور مسلم تبلیغات منفی در همه جای دنیا تأثیرات مثبت روی پیشرفت یک هنرمند می گذارد. سالهاست در ایران با دروغ ممنوع الفعالیت شدن این کار را انجام می دادند؛ یعنی یک ویدئو کلیپ در شبکه های خارجی منتشر می کردند و پس از آن اعلام می کردند که ممنوع الفعالیت شدند و آلبومشان فروخته می شد و شش ماه بعد که تعلیق شان از طرف وزرات ارشاد برطرف می شد- این هم صوری بود- دوباره فعالیت خود را آغاز می کردند.حامی ادامه داد: در ادامه جریان چنگ انداختن به بیماری ها یا عکس انداختن کنار افرادی که در حال فوت هستند، باب شد. متأسفانه از جسد یا بیماری هنرمندان سوء استفاده می کنند. چون گاهی می بینیم هنرمندی فوت می کند و کسانی که تنها یک بار از کنار آن هنرمند رد شدند و یک عکس با او دارند، طوری از او حمایت می کنند که انگار با یکدیگر برادر بودند. پس ما به این نتیجه می رسیم که ایجاد تنش در فضای مجازی، برای یک هنرمند جریانسازی می کنند و به نفع او و مثبت است.وی در خصوص تأثیر منفی این اتفاقات در جامعه نیز عنوان کرد: معتقدم تبعات منفی این اتفاق برای هنرمندی که عاشق شهرت و پول است، اصلا مهم نیست؛ یعنی برای یک هنرمند اهمیت ندارد که در خصوص او چه فکری می کنند. مردم ایران از دهه ۵۰ از زنان و مردانی که نجابت نداشتند، در سینما طرفداری می کردند و انگار حالا هم این اتفاق در حال وقوع است و کسانی که وابستگی های شدید سیاسی دارند و تنها به واسطه روابط سیاسی وارد هنر شدند، طرفداران بیشتری دارند. این در حالی است که امثال آقای محمد معتمدی اگر کنج خانه بنشینند، هیچ وقت دست به تبلیغات منفی نمی زنند، چون شعور خانوادگی اش به اندازه ای است که دوست دارد او را به عنوان یک انسان بشناسند؛ چون کسانی که هنرمند واقعی هستند برای مردم در سطح اجتماع الگو هستند و از رفتارهای کوچک و تیپ هنرمندان الگوبرداری می شود. برایم عجیب است چطور مسئولان اجازه می دهند به کسانی که قوانین را زیرپا می گذارند، فعالیت علنی هنری داشته باشند و هیچ اتفاق قضایی برایشان نمی افتد؟… پس این با برنامه ریزی قبلی در جهت انحراف اذهان عمومی است که فکر می کنم یک برنامه ریزی کلان از سوی برخی جناح های سیاسی است که سال هاست این اتفاق در حال وقوع است اما متأسفانه مردم گول می خورند و متوجه نیستند که همه این حرکت ها هدفمند است. فضا بسیار زرد است و کاش باز می گشتیم به چند دهه پیش که تنها چند هفته نامه زرد داشتیم!… در آن زمان تلویزیون و صداوسیمای ما دچار این زردی مفرط نشده بود، اما متأسفانه در حال حاضر من و امثال محمد معتمدی و استاد شجریان و هنرمندان دیگر زورمان به این جریان نمی رسد و توان مقابله با این جماعت را نداریم. بسیاری از مجریان صداوسیما در حال حاضر بازیگران بزرگی هستند و مردم می توانند این طور نگاه کنند که خیلی از بازیگران سینما و خواننده ها از نوجوانی برای ستاره شدن به صورت هدفمند پرورش می یابند؛ بنابراین از قبل برای پرورش این هنرمندان برنامه ریزی صورت گرفته است. جشنواره های بزرگ بین المللی سینمایی به طور حتم تحت تأثیر روابط سیاسی بین کشورهاست؛ یعنی برنده شدن یک بازیگر یا صادرکردن یک خواننده از ایران به لس آنجلس هدفمند و از قبل برنامه ریزی شده است.این خواننده در خصوص اینکه فرهنگسازی به کمک چهره ها در زندگی اجتماعی و شخصی چطور اتفاق می افتد، گفت: در حال رسیدن به سیاهی مطلق هستیم و در پایان هر سیاهی روشنایی است، امیدوارم با این انفجار سیاسی به سوسوی کمرنگ روشنایی برسیم. هنوز خانواده ها و مردمی وجود دارند که به دلیل داشتن فرهنگ به هنر واقعی توجه داشتند و به هنرمندانی توجه دارند که واقعا اهل هنرند.

برجسته سازی یک اتفاق در فضای مجازی با برنامه ریزی قبلی است

حمید حامی در رابطه با این پرسش که به نظرتان اتفاقاتی که برای سلبریتی ها یا چهره های شناخته شده می افتد، تا چه اندازه روی جامعه تأثیر می گذارد و آیا تأثیرات منفی آن بیشتر از افراد معمولی است یا خیر، فیلم گفت:

جریانی در فضای مجازی برای منحرف کردن اذهان عمومی از اتفاقاتی که در سطح اجتماع می افتد، وجود دارد. به طور مسلم این اتفاق بدون کمک هنرمندان امکان پذیر نیست. بخشی از هنرمندان در فضای مجازی فعالیت های بسیاری دارند و اظهارنظر می کنند یا با عکس عقد و عروسی شان، ازدواج های صوری هنری، ایجاد تنش در فضای مجازی یا توهین کردن یا انتشار ویدئوهای آنچنانی حواس مردم را به سمت خود جلب می کنند. به عنوان مثال؛ در خصوص فوت بچه ای که در این چندماه اخیر اتفاق افتاد، بازتاب ها گسترده بود اما این اتفاق هر روز در سطح جامعه می افتد و از بچه ها برای استفاده از کلیه یا اعضای بدنشان یا فروخته شدن آن ها سوء استفاده می شود. بنابراین به نظرم برجسته سازی یک اتفاق توسط بعضی از هنرمندان در فضای مجازی با برنامه ریزی قبلی و هدفمند است. اینکه برای برخی از هنرمندان اتفاقات عجیب می افتد هم قسمتی از ماجرای دسترسی به شهرت و پول است. به طور مسلم تبلیغات منفی در همه جای دنیا تأثیرات مثبت روی پیشرفت یک هنرمند می گذارد. سالهاست در ایران با دروغ ممنوع الفعالیت شدن این کار را انجام می دادند؛ یعنی یک ویدئو کلیپ در شبکه های خارجی منتشر می کردند و پس از آن اعلام می کردند که ممنوع الفعالیت شدند و آلبومشان فروخته می شد و شش ماه بعد که تعلیق شان از طرف وزرات ارشاد برطرف می شد- این هم صوری بود- دوباره فعالیت خود را آغاز می کردند.

حامی ادامه داد: در ادامه جریان چنگ انداختن به بیماری ها یا عکس انداختن کنار افرادی که در حال فوت هستند، باب شد. متأسفانه از جسد یا بیماری هنرمندان سوء استفاده می کنند. چون گاهی می بینیم هنرمندی فوت می کند و کسانی که تنها یک بار از کنار آن هنرمند رد شدند و یک عکس با او دارند، طوری از او حمایت می کنند که انگار با یکدیگر برادر بودند. پس ما به این نتیجه می رسیم که ایجاد تنش در فضای مجازی، برای یک هنرمند جریانسازی می کنند و به نفع او و مثبت است.

وی در خصوص تأثیر منفی این اتفاقات در جامعه نیز عنوان کرد: معتقدم تبعات منفی این اتفاق برای هنرمندی که عاشق شهرت و پول است، اصلا مهم نیست؛ یعنی برای یک هنرمند اهمیت ندارد که در خصوص او چه فکری می کنند. مردم ایران از دهه ۵۰ از زنان و مردانی که نجابت نداشتند، در سینما طرفداری می کردند و انگار حالا هم این اتفاق در حال وقوع است و کسانی که وابستگی های شدید سیاسی دارند و تنها به واسطه روابط سیاسی وارد هنر شدند، طرفداران بیشتری دارند. این در حالی است که امثال آقای محمد معتمدی اگر کنج خانه بنشینند، هیچ وقت دست به تبلیغات منفی نمی زنند، چون شعور خانوادگی اش به اندازه ای است که دوست دارد او را به عنوان یک انسان بشناسند؛ چون کسانی که هنرمند واقعی هستند برای مردم در سطح اجتماع الگو هستند و از رفتارهای کوچک و تیپ هنرمندان الگوبرداری می شود. برایم عجیب است چطور مسئولان اجازه می دهند به کسانی که قوانین را زیرپا می گذارند، فعالیت علنی هنری داشته باشند و هیچ اتفاق قضایی برایشان نمی افتد؟… پس این با برنامه ریزی قبلی در جهت انحراف اذهان عمومی است که فکر می کنم یک برنامه ریزی کلان از سوی برخی جناح های سیاسی است که سال هاست این اتفاق در حال وقوع است اما متأسفانه مردم گول می خورند و متوجه نیستند که همه این حرکت ها هدفمند است. فضا بسیار زرد است و کاش باز می گشتیم به چند دهه پیش که تنها چند هفته نامه زرد داشتیم!… در آن زمان تلویزیون و صداوسیمای ما دچار این زردی مفرط نشده بود، اما متأسفانه در حال حاضر من و امثال محمد معتمدی و استاد شجریان و هنرمندان دیگر زورمان به این جریان نمی رسد و توان مقابله با این جماعت را نداریم. بسیاری از مجریان صداوسیما در حال حاضر بازیگران بزرگی هستند و مردم می توانند این طور نگاه کنند که خیلی از بازیگران سینما و خواننده ها از نوجوانی برای ستاره شدن به صورت هدفمند پرورش می یابند؛ بنابراین از قبل برای پرورش این هنرمندان برنامه ریزی صورت گرفته است. جشنواره های بزرگ بین المللی سینمایی به طور حتم تحت تأثیر روابط سیاسی بین کشورهاست؛ یعنی برنده شدن یک بازیگر یا صادرکردن یک خواننده از ایران به لس آنجلس هدفمند و از قبل برنامه ریزی شده است.

این خواننده در خصوص اینکه فرهنگسازی به کمک چهره ها در زندگی اجتماعی و شخصی چطور اتفاق می افتد، گفت: در حال رسیدن به سیاهی مطلق هستیم و در پایان هر سیاهی روشنایی است، امیدوارم با این انفجار سیاسی به سوسوی کمرنگ روشنایی برسیم. هنوز خانواده ها و مردمی وجود دارند که به دلیل داشتن فرهنگ به هنر واقعی توجه داشتند و به هنرمندانی توجه دارند که واقعا اهل هنرند.