سیروان خسروی: 99% هنرمندان موسیقی حال خاضر ایران خالتور و مزخرف هستند

خالتور بودن و چیپ بودن الان بهترین پز است.ارزش‌ها عوض شده مثلا چهار سال پیش به اصطلاح موسیقی هنری مد بود و امتیاز به حساب می‌آمد. الان پز ضد روشنفکری بهترین پز شده است. خالتور بودن و چیپ بودن الان بهترین پز است. شرایط حال موسیقی این طور است که یا باید کارهای بسیار مزخرف انجام شود که استقبال شود یا کارهایی که خیلی خیلی خوب باشند. اولین نکته‌ای که در موسیقی این روزها توجه‌ام را جلب می‌کند، تنظیم‌ آن است. از پنج تنظیم‌کننده رو بورس ایران سه نفرشان از هر ۱۰ آهنگی که تنظیم کنند، ۹ نفر نت‌ها را اشتباه می‌گیرند. در حدی که مغز آدم تیر می‌کشد.در کشوری که تنظیم‌کننده‌اش آکورد را اشتباه می‌گیرد مشخص است به صدابرداری اصلا اهمیتی داده نمی‌شود. ایران تنها کشوری است که حتی در کارهای مطرح آکورد اشتباه دیده می‌شود. چیزهای بدیهی دراینجا رعایت نمی‌شود. در موسیقی ایران دو به اضافه دو پنج هم می‌شود! کنسرت‌ها در ایران مثل عروسی می‌ماند چون نوازنده‌ها باید موسیقی سطح پایین اجرا کنند، اصلا جدی نمی‌گیرند چون یکسری آکوردها را به می‌دهند و هر چه از قبل خودش می‌داند، انجام می‌دهد و بقیه هم کیف می‌کنند ولی با همین نوازنده‌ها می‌شود کار عالی انجام داد.البته هیچ کجای دنیا اینطور نیست. در کنسرت‌ها شاید نوازنده فقط از ۳۰ درصد خلاقیتش استفاده می‌کند و باید طبق آنچه خواسته می‌شود، عمل کند. هر کس برای خودش رهبر گروه است. خواننده هم کم اطلاع‌ترین فرد گروه از لحاظ بار موسیقایی است و اصلا نظری هم نمی‌تواند بدهد. جزء ملزومات کار موسیقی است که حداقل کار صد نوازنده و گروه مطرح دنیا را در حد یک بارشنیده باشی. به جرات می‌گویم ۹۹ درصد کسانی که در ایران کار موسیقی انجام می‌دهند، به جز کارهای لس‌آنجلسی در زندگی‌شان هیچ موسیقی دیگری گوش نمی‌دهند. با چنین مناسباتی بحث متخصص صدا یا تهیه‌کننده موسیقی چیز بیهوده‌ای است.

خالتور بودن و چیپ بودن الان بهترین پز است.

ارزش‌ها عوض شده مثلا چهار سال پیش به اصطلاح موسیقی هنری مد بود و امتیاز به حساب می‌آمد. الان پز ضد روشنفکری بهترین پز شده است. خالتور بودن و چیپ بودن الان بهترین پز است. شرایط حال موسیقی این طور است که یا باید کارهای بسیار مزخرف انجام شود که استقبال شود یا کارهایی که خیلی خیلی خوب باشند. اولین نکته‌ای که در موسیقی این روزها توجه‌ام را جلب می‌کند، تنظیم‌ آن است. از پنج تنظیم‌کننده رو بورس ایران سه نفرشان از هر ۱۰ آهنگی که تنظیم کنند، ۹ نفر نت‌ها را اشتباه می‌گیرند. در حدی که مغز آدم تیر می‌کشد.

در کشوری که تنظیم‌کننده‌اش آکورد را اشتباه می‌گیرد مشخص است به صدابرداری اصلا اهمیتی داده نمی‌شود. ایران تنها کشوری است که حتی در کارهای مطرح آکورد اشتباه دیده می‌شود. چیزهای بدیهی دراینجا رعایت نمی‌شود. در موسیقی ایران دو به اضافه دو پنج هم می‌شود! کنسرت‌ها در ایران مثل عروسی می‌ماند چون نوازنده‌ها باید موسیقی سطح پایین اجرا کنند، اصلا جدی نمی‌گیرند چون یکسری آکوردها را به می‌دهند و هر چه از قبل خودش می‌داند، انجام می‌دهد و بقیه هم کیف می‌کنند ولی با همین نوازنده‌ها می‌شود کار عالی انجام داد.

البته هیچ کجای دنیا اینطور نیست. در کنسرت‌ها شاید نوازنده فقط از ۳۰ درصد خلاقیتش استفاده می‌کند و باید طبق آنچه خواسته می‌شود، عمل کند. هر کس برای خودش رهبر گروه است. خواننده هم کم اطلاع‌ترین فرد گروه از لحاظ بار موسیقایی است و اصلا نظری هم نمی‌تواند بدهد. جزء ملزومات کار موسیقی است که حداقل کار صد نوازنده و گروه مطرح دنیا را در حد یک بارشنیده باشی. به جرات می‌گویم ۹۹ درصد کسانی که در ایران کار موسیقی انجام می‌دهند، به جز کارهای لس‌آنجلسی در زندگی‌شان هیچ موسیقی دیگری گوش نمی‌دهند. با چنین مناسباتی بحث متخصص صدا یا تهیه‌کننده موسیقی چیز بیهوده‌ای است.