مداحی یا موسیقی؟

معضلات موسیقی ایرانخوانندگان پاپی که به خودشان هم رحم نمیکند چه برسد به گوش مردم!گراتومیک - در این چند سال اخیر حتما قطعاتی را شنیده اید که در ابتدا توسط یک خواننده ی پاپ منتشر میشوند و نه تنها مورد استقبال مردم قرار میگیرند بلکه حتی مداحان عزیز هم در مراسم های مختلف همان قطعات را اجرا میکنند و بعد ها سوژه های طنز خاص و عام میشوند، اما تا به حال از خودتان پرسیده اید که چرا این اتفاق می افتد؟ _چرا یک مداح میتواند به راحتی آن موسیقی را اجرا کند؟_چرا ریتم و فضای این قطعات در این حد آشنا هستند؟_چطور میشود که تنها در عرض چند روز این قطعات ساخته میشوند؟_چرا سازندگان این قطعات اغلب تازه کار و بی تجربه اند؟_چرا به نظر عموم مردم این قطعات خوب هستند؟_چرا افراد بزرگ و با سواد موسیقی ایران این نوع قطعات را تولید نمیکنند و بازار را در دست نمیگیرند؟ آیا سوادش را ندارند؟_چه بازی و فرمولی در حال اجرا است؟ واقعیت این است که فرمول ساخت این نوع قطعات فقط و فقط یک "خودخواهی بیش از حد" است، و تنها هنرمندانی میتوانند این قطعات را تولید کنند که پیش خودشان قید هنر و آینده ی آن را زده باشند.همه ی ما میدانیم که مداحی و ریتم های مختلف آن برای تمام ایرانیان کاملا آشنا است و هر ایرانی از کودکی تا بزرگسالی بارها چه خواسته و چه ناخواسته نوحه های مختلفی را شنیده است و ذهنش با آن آشنایی دارد.حال تصور کنید یک خواننده یا آهنگساز بیاید و به اسم تولید اثر جدید همان چیزی را ارائه بدهد که مردم بارها آن را در مراسم مختلف شنیده اند اما اینبار با عنوان موسیقی پاپ خواهند شنید، دقت کنید اتفاقی که می افتد این است که آن آهنگساز یک دزد بزرگ است! چرا که آمده هارمونی، ریتم و آهنگ قطعاتی را که بارها ارائه شده است را منتشر میکند و خودش را هم آهنگساز میداند.این در واقع یک سواستفاده ی بزرگ از چیزی است که مردم با آن خاطره دارند.در حقیقت این نوع از قطعات ملودی بسیار ساده ای دارند که حتی ممکن است مادر بزرگتان هم از روی عادت آن ملودی را برای خودش زمزمه کند. و آنقدر این ملودی ها ساده و شبیه به هم هستند که هر فرد میتواند با دهانش روزی چندین ملودی مانند همین ها را بسازد.و شاید دلیل تولید سریع این نوع موسیقی توسط ماکان بندها،پازل بند ها،حمید هیراد ها و ... همین فرمول باشد.کدام یک از این هنرمندان میتوانند مدعی شوند که یک اثر تولید کرده اند؟آنها تنها یک کار را کاور و کپی میکنند و سپس با پر رویی تمام با اسم خودشان منتشر میکنند.سالها قبل برخی از هنرمندان می آمدند و موسیقی هنرمندان خوب کشور های دیگر را کاور میکردند و وقتی که دستشان رو میشد تا چند سال شرمنده بودند اما حال با پدیده ای روبرو هستیم که می آید و همین نوحه های خودمان را کاور میکند و بعدش هم حتما میگوید اگر دیگران هم میتوانند این کار را انجام دهند !!!یادتان باشد این گونه از افراد اغلب به این جمله اشاره میکنند که: (لطفا دیگران را قضاوت نکنیم!)در واقع با این جمله به ما میگویند، درست است که کاور میکنیم اما قلبمان پاک است...  منبع: اختصاصی وب سایت گراتومیک  در ادامه قطعه ای که باعث شده اند این نقد نوشته شود را مشاهده میکنید:  قطعه "هستی" از پازل بند  

معضلات موسیقی ایران

خوانندگان پاپی که به خودشان هم رحم نمیکند چه برسد به گوش مردم!

گراتومیک - در این چند سال اخیر حتما قطعاتی را شنیده اید که در ابتدا توسط یک خواننده ی پاپ منتشر میشوند و نه تنها مورد استقبال مردم قرار میگیرند بلکه حتی مداحان عزیز هم در مراسم های مختلف همان قطعات را اجرا میکنند و بعد ها سوژه های طنز خاص و عام میشوند، اما تا به حال از خودتان پرسیده اید که چرا این اتفاق می افتد؟

 

_چرا یک مداح میتواند به راحتی آن موسیقی را اجرا کند؟

_چرا ریتم و فضای این قطعات در این حد آشنا هستند؟

_چطور میشود که تنها در عرض چند روز این قطعات ساخته میشوند؟

_چرا سازندگان این قطعات اغلب تازه کار و بی تجربه اند؟

_چرا به نظر عموم مردم این قطعات خوب هستند؟

_چرا افراد بزرگ و با سواد موسیقی ایران این نوع قطعات را تولید نمیکنند و بازار را در دست نمیگیرند؟ آیا سوادش را ندارند؟

_چه بازی و فرمولی در حال اجرا است؟

 

واقعیت این است که فرمول ساخت این نوع قطعات فقط و فقط یک "خودخواهی بیش از حد" است، و تنها هنرمندانی میتوانند این قطعات را تولید کنند که پیش خودشان قید هنر و آینده ی آن را زده باشند.

همه ی ما میدانیم که مداحی و ریتم های مختلف آن برای تمام ایرانیان کاملا آشنا است و هر ایرانی از کودکی تا بزرگسالی بارها چه خواسته و چه ناخواسته نوحه های مختلفی را شنیده است و ذهنش با آن آشنایی دارد.

حال تصور کنید یک خواننده یا آهنگساز بیاید و به اسم تولید اثر جدید همان چیزی را ارائه بدهد که مردم بارها آن را در مراسم مختلف شنیده اند اما اینبار با عنوان موسیقی پاپ خواهند شنید، دقت کنید اتفاقی که می افتد این است که آن آهنگساز یک دزد بزرگ است! چرا که آمده هارمونی، ریتم و آهنگ قطعاتی را که بارها ارائه شده است را منتشر میکند و خودش را هم آهنگساز میداند.

این در واقع یک سواستفاده ی بزرگ از چیزی است که مردم با آن خاطره دارند.

در حقیقت این نوع از قطعات ملودی بسیار ساده ای دارند که حتی ممکن است مادر بزرگتان هم از روی عادت آن ملودی را برای خودش زمزمه کند. و آنقدر این ملودی ها ساده و شبیه به هم هستند که هر فرد میتواند با دهانش روزی چندین ملودی مانند همین ها را بسازد.و شاید دلیل تولید سریع این نوع موسیقی توسط ماکان بندها،پازل بند ها،حمید هیراد ها و ... همین فرمول باشد.

کدام یک از این هنرمندان میتوانند مدعی شوند که یک اثر تولید کرده اند؟

آنها تنها یک کار را کاور و کپی میکنند و سپس با پر رویی تمام با اسم خودشان منتشر میکنند.

سالها قبل برخی از هنرمندان می آمدند و موسیقی هنرمندان خوب کشور های دیگر را کاور میکردند و وقتی که دستشان رو میشد تا چند سال شرمنده بودند اما حال با پدیده ای روبرو هستیم که می آید و همین نوحه های خودمان را کاور میکند و بعدش هم حتما میگوید اگر دیگران هم میتوانند این کار را انجام دهند !!!

یادتان باشد این گونه از افراد اغلب به این جمله اشاره میکنند که: (لطفا دیگران را قضاوت نکنیم!)

در واقع با این جمله به ما میگویند، درست است که کاور میکنیم اما قلبمان پاک است...

  

منبع: اختصاصی وب سایت گراتومیک

  

در ادامه قطعه ای که باعث شده اند این نقد نوشته شود را مشاهده میکنید:

  

قطعه "هستی" از پازل بند